Weersvoorspelling voor de wedstrijddag: 33 graden en volle zon. Pfoe, als dat maar goed gaat. Dat dacht de organisatie ook. De avond van te voren om 21.30 kregen we nog een mail dan de starttijden vervroegt waren. Maar goed dat mijn vriendin Inge die ook meeloopt me nog belde, want ik lag al lekker in mijn bed. Wekker om 05.45 en start om 09.00 om de hitte voor te zijn.
De wekker gaat. Moe maar toch enthousiast sta ik op. Pepijn heeft wat meer moeite met het vroege tijdstip en zegt: ‘ze kunnen dit niet zo laat nog laten weten toch, is het niet ook 1 april ofzo en is dit allemaal een grap?’. Haha nee, hup je bed uit we moeten zo gaan. Toen ik wakker werd heb ik meteen gecheckt of er ubers reden. Dit waren er genoeg, en ook genoeg die in de buurt waren. Geen probleem dus, althans dat dacht ik. Toen ik mijn uber wilde bestellen accepteerde niemand mijn rit. Toen iemand mijn rit accepteerde zou deze na 20 minuten bij mij zijn. Oke, dat is een beetje lang maar er komt tenminste iemand dacht ik. Maar nee hoor, na 10 minuten annuleerde ook deze de rit. Net zoals die erna en die daarna. Ik zag de tijd vooruit tikken en dacht alleen maar: ‘shit, ik ga het nooit redden’. Stressen, stressen, stressen en EIN-DE-LIJK een uber komt me halen.
De wedstrijd
Daar gaan we dan. Lea en Pepijn zwaaien ons uit als Inge en ik de bus instappen richting de start. Na een rit van een half uur staan we midden op een brug. Aan beide kanten water en voor ons een uitzicht over de skyline van Lissabon. Wat een plaatje. Voor de start eten we nog even een mini pastel de nata, lekker snelle suikers voor de wedstrijd haha. We lopen tussen een menigte van 15.000 mensen die meedoen aan de halve marathon. Gelijktijdig start een 8km run op dezelfde plek. We zien een duidelijk startteken van deze run, maar is dit ook onze start? We beginnen in een rustig tempo te rennen. Om ons heen wandelen nog heel veel mensen, maar zien ook sommige andere al rennen. In totale error bespreken Inge en ik de situatie. Zijn we nu begonnen? Dan moeten we een tempo gaan bepalen, maar wat als het niet de start is? Wil ook niet mijn energie verspillen door al te rennen voor de start. We besluiten er maar gewoon voor te gaan, we zijn gestart! We lopen beide op een ander tempo waardoor hier onze wegen al scheiden. De eerste 6 kilometer zijn prachtig over de brug met het uitzicht wat ik net omschreef. Het was voor supporters niet mogelijk op dit deel van de route te kijken. De eerste supporters die ik zag waren Pepijn en Lea. Ik had een lekker tempo te pakken en was positief. De persoonlijke aanmoediging gaf nog even een extra boost. De 4 kilometer die volgde gingen ook nog lekker en ik haalde veel mensen in. Rond de 12 kilometer begon ik te denken: ‘Misschien ben ik te snel gestart, het begint al zwaar te worden’. Ik kreeg wat last van mijn heup en er was nog 9 kilometer te gaan. Er waren weinig supporters aan de kant waardoor er ook weinig sfeer was. Door de mensen die continu om me heen waren en Pepijn die grote delen langs de route fietste kon ik hier toch wat energie uithalen. Blijven gaan je komt er vanzelf. Het werd warmer en warmer en ik kreeg het iedere kilometer weer net iets zwaarder. Ik ren de stad in, nog 2 kilometer te gaan. Hier staat een menigte van mensen die alle renners aanmoedigen. Met een tijd van 1.58.40 kom ik moe, maar voldaan over de finish.