Op weg naar wijsheid is de slogan van de Walk of Wisdom. Een 136 kilometer lange pelgrimsroute door prachtige natuur. Je loopt door 2 landen, 3 provincies en 11 gemeentes, met als start- en eindpunt de Sint Stevenskerk in het centrum van Nijmegen.
Het is zowel mogelijk om de route in aaneengesloten dagen te lopen, als in delen op verschillende momenten. Ik heb er voor gekozen de route in één keer te lopen en heb hier 5 dagen voor uitgetrokken. Alleen op pad, zonder internet, genieten van de natuur en even tot rust komen uit alle drukte van school en werk. Ik had vooraf niet uitgestippeld hoever ik per dag zou lopen en waar ik zou overnachten. Omdat ik in de winter liep (start 2 januari) was het rustig op de route en was het mogelijk op de dag zelf, rond de middag te besluiten waar ik wilde overnachten. Op het moment dat je in de zomer loopt is dit een stuk lastiger gezien de drukte. Wanneer je een tent meeneemt biedt dit een hoop extra overnachtingsmogelijkheden. Ook zijn veel ov punten op (of in de buurt van) de route, waardoor het een optie is in het centrum van Nijmegen te verblijven.
Ik heb genoten van de rust en natuur om me heen. Het heeft me nieuwe inzichten en ideeën gegeven over mezelf, waar ik sta en waar ik naar toe zou willen.
Dag 1
Vol enthousiasme was ik om 08.00u bij de Sint Stevenskerk, daar ging ik dan. Even ontsnappen aan de drukte van het dagelijkse leven. Met een backpack op mijn rug met wat slaapspullen en extra kleren vertrok ik richting de rust. Vanuit het centrum van Nijmegen sta je zo in de ooipolder waar ik meteen genoot van de prachtige natuur en het uitzicht over de Waal. In de middag sloot een vriendin aan en zijn we samen de route vervolgd. Het wandelen bezorgde ons naast een hoop plezier ook hele serieuze en diepgaande gesprekken. Er werden kritische vragen gesteld waar ik niet direct antwoord op had. Wat vind ik hier nu eigenlijk van, hoe zou ik dit aanpakken, of wat zou ik hier eigenlijk mee willen? Ik had geen idee, maar dat was oké. Alles mag er zijn deze tocht. Na een mooi oud treinstation gepasseerd te hebben in Duitsland hebben we bij een oude vrouw op zolder overnacht.
Dag 2
Daar gaan we weer. In de ochtend haalde we een vers broodje bij de bakker om vervolgens weer te vertrekken. Rond de lunch liepen we het bos uit waar ik met genoeg stof tot nadenken weer afscheid nam van mijn vriendin. Ik vond het fijn om even samen te zijn, maar het gaf ook rust om weer alleen door te kunnen. Ik heb deze dag een groot stuk gelopen. Ik had een goed tempo te pakken en genoot van alles wat ik om me heen zag. In mijn hoofd wisselde het van heel veel rust, genieten van de natuur en voor mezelf blijven herhalen hoe mooi alles was, tot diep nadenken over mijn eigen patronen en persoonlijke dillema’s. Als ik er dan even niet uit kwam keek ik weer even om me heen, luisterde ik naar de geluiden om me heen en kwam ik weer direct tot rust. Het is oké het even niet te weten. Je bent nu hier en geniet ervan, en dat deed ik. Na een lange tocht kwam ik aan bij een overnachtingsplek bij een heel aardig gezin die aangesloten zijn bij stichting op de fiets. Hier heb ik genoten van een heerlijk warm bad om mijn benen te laten ontspannen. Vervolgens op tijd mijn bed ingedoken om de dag erna weer fris en fruitig te beginnen.
Dag 3
In de ochtend werd ik liefdevol uitgezwaaid door het gezin waar ik die nacht verbleef. Het weer werd snel slechter en het begon te regenen. Mijn benen begonnen moe te worden en ik slenterde langs de beek in het hoge gras. Bij een klooster zocht ik een plekje om te schuilen en een slaapplek te zoeken voor die avond. Het was al later in de middag, dus veel was vol of ik kon ze niet bereiken. Mijn humeur was al niet al te best, dus dit maakte het er niet beter op. Voor mijn gevoel zat alles tegen en ik werd negatief. Alles was stom, waarom doe ik dit?, dit is toch ook niet leuk, de regen is echt verschrikkelijk, ik ga nooit een slaapplek vinden. Dit waren de gedachten die door mijn hoofd spookten. Ik besloot met het ov terug te gaan naar het centrum van Nijmegen om hier in een hostel te slapen. Eenmaal in het hostel aangekomen viel de negativiteit direct van me af: ‘Ik ben er voor vandaag en het is goed zo.’
Dag 4
Ik werd weer uitgerust wakker en begon positief aan een nieuwe dag. Ik lag voor op schema en kon de laatste twee dagen dus rustig aan doen. Ik kreeg weer gezelschap van een vriendin die het laatste stuk mee zou lopen. Het was fijn om mijn ervaringen en zelfbewustwordingen van afgelopen dagen te delen. Er hing een ontspannen sfeer waarin we hele stukken in stilte hebben gelopen. Onderweg kwamen we een huis tegen die speciaal voor deelnemers van de walk of wisdom een koffiehuisje had ingericht. We moesten hiervoor een stukje omhoog lopen waar we uitkwamen op een vlonder met prachtig uitzicht over de weilanden. In de avond deden we een drankje met andere deelnemers van de walk of wisdom die we tegen kwamen in de bed & breakfast waar we verbleven.
Dag 5
Het laatste stukje. Omdat de eerste dagen voorspoedig verliepen en ik al richting einde kwam, konden we lekker rustig aan doen. Heerlijk rustig wakker geworden, ontbeten in het bed & breakfast en weer op pad. Een prachtig laatste stuk langs de Waal, waar we regelmatig moesten struinen om verder te komen. Door hoog water hebben we nog ergens creatief met boomstammen een brug gebouwd. Op een schommel die in de boom hing hebben we genoten van onze lunch. Met de waalbrug en de Sint Stevenstoren al in zicht namen we nog een verfrissende duik in de Waal voordat de tocht ten einde kwam. In de Sintstevens kerk de priester bezocht voor het ophalen van de gemiste vogelringetjes en het aftekenen van het route boekje.
Ook enthousiast geworden over de Walk of Wisdom? Het startpakket met routegids, pelgrimsveter en lijst met slaapadressen langs de route is verkrijgbaar via https://walkofwisdom.org/inschrijven/
